"Ik heb me vroeger vaak afgevraagd hoe ik me nu zou voelen. Niemand heeft ooit geloofd. Ikzelf eigenlijk ook niet, tot nu, tot ik niet anders maar kan, dan toegeven dat dit is hoe ik het me voorgesteld had."
Ze kijkt niet echt op. Ik weet eigenlijk niet of ze wel wakker is.
"Nu ja... Het kan beide kanten uit."
---- 3 dagen later -------
Nele en ik zitten in een goedkoop hotel. Ik zie de pijn in haar ogen.
Ze heeft moeite, ze slaapt slecht. Zij en de baby in haar buik jagen elkaar op.
Ze heeft geen woord meer gezegd, sinds we vertrokken zijn. Ze is me gevolgd.
Maar ze wil dit niet. Ze wil dit echt niet. Ze heeft me gesmeekt.
Het is nog een flink eind. We zijn alletwee moe. Wat als ik verkeerd ben geweest?
donderdag 25 maart 2010
Abonneren op:
Reacties (Atom)