hoofdstuk 2: 15U13

We zitten in het huis.

het ziet er goed uit. Afgelegen. Er staan een paar koeien.

Ik drink geen melk, maar zij wel. het is een haalbare eiwitbron tot we iets anders kunnen verzinnen.

Er staan zonnepanelen, zoals ik gevraagd heb. Dure, maar volgens een systeem dat ik zelf kan herstellen.

Een kleine boomgaard, een serre. Ingesloten tussen rotsen. Stromend water.

-------- 35 dagen later -----

Nele is aan het paniekeren. Ze is luidop bezig dat ze terug wil, dat ze haar kind niet daar wil hebben. Dat ze een ziekenhuis wil. Dat het haar recht is om een ziekenhuis te krijgen. dat ze dat toch wel verdient. Zou ze niet weten dat ze luidop bezig is?

Ze loopt buiten het huis, ik denk in de tuin, te wieden? Onkruid uit te doen... Denk ik. En ze loopt te jammeren.

over hoe oneerlijk het allemaal is.

Plots is het stil.

De zon breekt door de wolken.

Alleen.

Er zijn vandaag geen wolken. Ik kijk buiten en zie haar sprakeloos kijken naar iets achter me, achter het huis. Iets wat indruk op haar maakt.

Ik ga buiten en wil haar roepen wat er aan de hand is, wanneer ik naar rechts kijk.

En dan valt alles stil.

Ik heb de beelden al een paar keer op de televisie gezien. Beelden van the real deal en beelden uit feuilletons en films.

Ik kan niet uitmaken welke stad het is. De wolk is zo enorm groot dat het overal van hier tot duizend kilometer verder kan zijn.

---- Vier uur later -----

Er klinken dezelfde doffe knallen. Ik had de knal daarstraks ook gehoord, maar besefte nu pas wat hij betekende.

In het Oosten en het Noordoosten gebeurde het ook.

Nele keek.

Nele wist niet hoe ze moest kijken. Ik had haar leven gered. Door met haar op een afgelegen boerderij te zitten, terwijl de rest van de wereld opgaat in dood en vernieling.

Ik was dolgelukkig dat we er op tijd geraakt waren. Voor een project van drie jaar, was een maand overschot niet zo heel veel. De klap had niet veel vroeger moeten komen.

Geen crèche voor haar baby. haar baby die ze al zo lang wilde, maar niet durfde te wille, omdat ik geen kinderen wil.

correctie, ik wil geen kinderen in een wereld die van plan is uit te sterven. Nu die wereld misschien al uitgestorven is, moet ik dat opnieuw bekijken. Ik denk dat luchtvervuiling een ander soort issue wordt.

kan je een kind op de wereld zetten, als je weet dat dat kind waarschijnlijk een groot stuk van zijn leven alleen zijn en alleen zal sterven?

Ik had het luidop gezegd.

je zal het kind daarop moeten voorbereiden.

Ik, waarom ik?

je hebt dit zien komen. Wie kan haar beter voorbereiden dan jij.

haar?

haar.