hoofdstuk 9: 0U17

We hebben net gevreën. Nele is stervende. Vermagert zienderogen. Dit is een kwestie van dagen.

Ze is er niet klaar voor. Ik zie haar angst. Elke dag, elk uur, elke minuut. En ik ben niet echt bij haar. Ik ben bij Ellis.

Ellis lijdt in stilte. Ze heeft afscheid genomen van Nele. Zoals ik haar geleerd heb. Er is pijn, dat wel.

Ik ben bij Ellis. En Nele is alleen. Alleen en stervende.

...

Straks is Nele dood. Ik denk aan iedereen behalve aan mezelf. Ik vraag me af wanneer de klap gaat komen. Ik vraag het me echt af.

--------------- 8 dagen later ------------

Ze is vannacht gestorven. Ik ben blij voor haar. Ellis is vier dagen geleden verdwenen. Het was hemeltergend. Alsof de dood haar naar zich toe trok, maar het leven haar nog niet loste. Werd ze uitgerokken. Uitgetrokken.

Ik voel niks. Alles is leeg.

Ik denk iets als "dat was het dan".

---------------- 3 weken later -------------------

Ellis is gisteren terug opgedoken. Heeft geen woord meer gezegd.
Leuk.